บทที่ 13 คนโง่

ตอนเช้า

“พ่อคะ กอดดาวหน่อยดาวหนาว”

นับดาว นอนตัวสั่นเมื่อเพ้อละเมอถึงแต่พ่อ เพราะทุกครั้งที่ไม่สบายพ่อจะเป็นคนดูแลมาตลอดตั้งแต่เด็กจนโต แต่ตั้งแต่ย้ายเข้ามาเรียนในกรุงเทพฯ เวลาไม่สบายก็ได้แต่ดูแลตัวเอง

แต่ครั้งนี้มันต่างจากทุกครั้ง ใบหน้าหวานแดงก่ำด้วยพิษไข้ จากความหยาบโลนของชายหนุ่มที่ยังคงนอนหล...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ